درخدمت

صفحه اول << مارس ٢٠٠٨

در خدمت استعمارگر*

نوشته Alain RUSCIO

یش از نیم قرن پیش، هنگامی که جنگ فرانسه در هندوچین بیدا د می کرد، زمانی که از آوار کشتارهای سطیف (١٩٤٥) و ماداسگار (١٩٤٧) هنوز شعله بر می خواست، میشل لریس (باز هم او) مردم شناس – قوم شناس (١) از همکاران فرانسوی اش می پرسید: «ما به چه، بهتر بگویم به که خدمت می کنیم؟» (٢) او هر توهمی را، البته اگر وجود داشت، با اشاره دستی زدود و توضیح داد که یقینا غیر ممکن است که خود را از وضعیت اجتماعی یا سیاسی دوران، جدا کرد. بعدها، مخالفان سیاست اشاعه غرب در جهان – و با اشکال بسیار خشن آن در آن زمان، جنگ ویتنام – مجادله تندی را براه انداختند، مجادله ای در مورد استفاده از قوم شناسی بمثابه توجیه و یا حتی بد تر، به عنوان ستون پایه این سیاست. «دوران نامناسبی بود»، که در آن روشنفکران هر پدیده ای را به نام خود آن پدیده نام گذاری می کردند. دو شماره ویژه از «عصر مدرن» و پس از آن، کتابی که ژان کوپان هماهنگی اش را به عهده داشت، با عنوان واحدی منتشر شدند: «مردم شناسی و امپریالیسم» (٣)